Wachtend voor het stoplicht is plotseling z’n vader daar
Hij ziet het verschrompelde koppie door het raampje van de kist voor zich
Precies het beeld dat ie wil vergeten komt altijd het eerst
Razendsnel vervangt ie het
Nu zitten ze samen in de voorkamer
Z’n vader in z’n grote eigen eikenhouten leunstoel
Met z’n nagels trommelend op de brede leuningen
Hij laat ‘m z’n pijp stoppen uit de lucht van het tabak zelfs hier in de auto

Zonder overgang zitten ze op de hei
Z’n vader met een drollenvanger aan en weer met een pijp
Hij klopt hem uit tegen de hak van z’n schoen
Dan ligt ie als een kleine jongen in z’n bed
In het donker tekent z’n vader figuren met z’n sigaret
De cirkels blijven op z’n netvlies steken

Hij kan z’n vader zelfs hier in de auto laten zitten met of zonder pijp
Kijkend naar het heen en weer gaan van de ruitenwissers

In het echt was dat maar een paar keer gebeurd
Maar alles kon ie inhalen nou
Alleen z’n stem was weg hij wist niet meer hoe z’n vader klonk
Toch praten ze samen

Over hoe zijn vader was geweest met hem vroeger
Over op wie ie allemaal verliefd was geweest en hoe erg dat was
Over z’n dromen en wat daar van uitgekomen is
Over de oorlog en hoe bang ie was geweest
Over oud zijn en dingen niet meer kunnen
Over de dingen waar ie trots op was en de dingen waar ie zich voor schaamde
Over doodgaan en daar bang voor zijn
Over liefde en verloren zijn
Over eenzaam zijn
Over verlangen over verdriet
Over pijn
Alle dingen waar ze nooit over spraken
Maar altijd was die afstand daar
Zelfs nu nog heeft ie het gevoel
Dat z’n vader niet vertellen wil dat hij het niet mag weten

Hij zag hem hier weer zitten in z’n kamerjas ‘s nachts kwaad
Of ik wel wist hoe laat het was
De wachter bovenaan de trap

En hij had spijt spijt
Dat juist zo’n soort beeld altijd het laatste was
Spijt spijt
Spijt spijt spijt
Het is een wedstrijd het is een wedstrijd het is een wedstrijd
Het is een wedstrijd die je niet winnen kan
Het is een wedstrijd die je niet winnen kan
En het gaat maar tegen één man
Spijt
Spijt