Mijn moeder kon formidabel voorlezen. Niet dat ze het dikwijls deed, maar die twee keer dat ze het gedaan heeft, was het schitterend. Het mooiste verhaal vond ik altijd weer het verhaal van de kleine Chang. Het speelde zich af in China van voor de rode revolutie toen Chinezen nog geel waren.
Kleine Chang had een vriendinnetje, de voortreffelijk Mong-Sju waar ik geweldig verliefd op was. Maar ik was ook verliefd op Truus. Ik was stereo verliefd. 
Dus ik ging naar mijn vader. Ik zeg: “Papa? Ik ben verliefd op twee meisjes tegelijk. Is dat erg?”
En mijn vader zei: “Nee, jongen, dat is helemaal geen probleem. Dat zal je hele leven zo blijven.”
Ik ging naar mijn moeder. Ik zeg: “Mama, ik ga naar China.”
En mijn moeder zei: “Dat is goed, schat. Maar zorg ervoor dat je voor het eten weer thuis bent.
Wat ben jij toch een merkwaardig kind. En dan wil jij natuurlijk dat ik naar school ga bellen en ga zeggen: Herman van Veen komt vandaag niet naar school. Die is namelijk naar China. Denk jij dat ik gek ben. Alsof ik niks anders te doen heb. Er staat een heel huis vol plinten op mij te wachten. 
Weet je wat jij doet, pikkie? Jij haalt maar een duppie uit je eigen spaarpot en ga je zelf maar bij de buren vragen of je alstublieft mag opbellen en dan ga jij zelf maar vertellen dat jij vandaag niet op school komt. Achterlijk gastje
Ik kan mij niet voorstellen dat jij uit mijn buik komt.”
“Hallo, Herman van Veen komt vandaag en ook namelijk vanmiddag dus zeg maar de hele dag geeneens niet eens op school.”
“Met wie spreek ik?”
“Met mijn moeder.”