Ik herinner mij een winkel in een Amsterdamse straat
Waar de hele etalage vol met handwerkspullen staat
En een lieve oude dame heel fragiel en heel precieus
Maakt uit al haar kleine laatjes 
Telkens weer de juiste keus
Zulke winkels zijn er haast niet meer
Met die echte ouderwetse sfeer
Want het geurde naar lavendel tussen zij en oude kant
Duizend knoopjes en wel honderd kleuren band

Na een jaar of wat kwam ik daar heel toevallig weer voorbij
En ik dacht ik mis een knoopje aan die blauwe jas van mij
Dus ik ging meteen naar binnen waar het dametje weer stond
En ik was niet eens verbaasd dat zij precies zo'n knoopje vond
Zulke winkels zijn er haast niet meer
Met die echte ouderwetse sfeer
Want het geurde naar lavendel tussen zij en oude kant
Duizend knoopjes en wel honderd kleuren band

Kort geleden kwam ik weer eens door die Amsterdamse straat
En ik dacht : "kom ik ga kijken of die winkel nog bestaat"
Maar de hele etalage was ontluisterd, kaal en leeg
Slechts van binnen op de ruit hier en daar een witte veeg
En ik proefde daarom des te meer, weer die echte ouderwetse sfeer
Toen het geurde naar lavendel tussen zij en oude kant
Duizend knoopjes en wel honderd kleuren band

Vlak daarnaast was een cafeetje met de ingang aan de gracht 
En ik vroeg : " Is die mevrouw soms naar een rusthuis toegebracht ?"
Maar men zei die wordt begraven morgenochtend in Oost Zaan
En daar ben ik toen heel stilletjes heel alleen naartoe gegaan
Er was niemand aan de groeve die iets zei
Alleen de dienaar keek wat aarzelend naar mij
Maar de kist lag vol lavendel
Uitgestrooid met gulle hand
En natuurlijk meer dan honderd kleuren band.