We zullen nooit meer zeggen
Kijk, daar loopt ome Karel
Kijk, daar zit ome Karel
Op het bankje in ’t plantsoen
We zullen voortaan zeggen
Kijk, daar liep ome Karel
Kijk, daar zat ome Karel
Want hij zal dat nooit meer doen
En het valt niet te ontkennen
Het is best wel even wennen
Om het anders te bepraten dan we deden
Maar dat hoort zo bij betreuren
En het zal ons ook gebeuren
Eens dan worden wij ook allemaal verleden tijd

We zullen nooit meer zeggen:
Hoe is het, ome Karel?
Wat doet u, ome Karel?
Laat dat glas nou effe heel
We zullen voortaan zeggen
Ja, zo was het ome Karel
Ja, zo deed ome Karel
Na een borreltje teveel
Want al had-ie best zijn streken
Alles achteraf bekeken
Blijft voor roddelpraatjes nu geen enkele reden
Nee, we houen hem in ere
Nu we ons realiseren
Eens dan worden wij ook allemaal verleden tijd