Een soldaat van Pompeji stond trouw op wacht

In Pompeji stond een soldaat aan de poort
Van een oud Romeins legioen
Hij stond met zijn schild en zijn bronzen zwaard
En wie daar kwam heeft hem niet gezien
Want er stond een soldaat aan iedere poort
Van Rome tot aan de Rijn

In Pompeji stond een soldaat aan de poort
Van een oud Romeins legioen
En in hem stond Rome sterk en bereid
Stond wakend en zeker en wachtte zijn tijd
Zoals er een stond aan iedere poort
Van Rome tot aan de Rijn

In Pompeji stond een soldaat aan de poort
Van een oud Romeins legioen
En het vuur sloeg vloeiend en hel uit den berg
En het volk joeg als razend den stroom vooruit
Maar hij stond , en of al de lava kwam
En steeg tot zijn hoofd , en zijn leven nam
Er stond een soldaat aan iedere poort
Van Rome tot aan de Rijn

In Pompeji stond een soldaat aan de poort
Totdat hem het vuur had gedood
Hij is niet gevlucht , hij bleef op zijn post
Hij bleef , want hij was niet afgelost
Hij bleef en hij stond , t'zij levend , t'zij lijk
Want op zijn schouders ruste het rijk
Want was hij gevlucht , dan was er een poort
Een enkele poort onbewaakt geweest
Van Rome tot aan de Rijn .
           ------------------------


                     Een soldaat van Pompeji stond trouw op wacht

Er gaat een legende dat toen de stad
Pompeji onder lava werd bedolven
Een Romeins soldaat staande zou zijn gestorven
Terwijl hij de wacht hield , niemand anders had

Hem afgelost , niemand had bevolen dat
Hij zijn post mocht verlaten , iedereen vluchtte
Voor het vuur , de aardschokken , de weerlicht luchten
Hij bleef wetende dat men hem vergat

Hij bleef , hij had een vaste eed gezworen
Dat hij trouw zou wezen , trouw tot de dood
Geen feit was hem denkbaar dat hij die eed brak

Waarom vind de toekomst die nu verloren
Gaat niet niet ons even mannelijk even groot
Maar haast allen voor zulk een trouw te zwak ?
          ---------------------------------