Het vertrek naar de goudmijnen

Menig mens zucht naar geld en goed , het is een kwaal
Reizen op zee , zelfs in de lucht , door bos en daal
Gustaaf die was vol kloeken moed
En hij beminde hen zo zoet
Een laatste kus , met wenend hart vol pijn en smart
Daar bleef het vrouwken op de wal met bloedend hart
Zij sprak : Gustaaf denk aan ons kind
Gij zult door ons worden bemind

Refrein
Hij trok van kant
Ging weg van zijn vaderland
Antwerpen schoon
Met zijn brede Scheldestroom
Vaarwel schoon lief
Ik heb u nog altijd lief
Callifornie , ja het goudland
Kwelt mijn verstand

De bel weerklonk en t'schip vertrok naar t'verre land
De vrouw en kind bleven alleen in Belgenland
Zij stuurt een kus naar haren vriend
Want zij heeft hem altijd bemind
Zonder verstand ziet zij het schip vol droef getraan
Zij roept : O God , het is met mijn geluk gedaan
Gustaaf , Gustaaf , mijn hartedief
Ik heb u nog altijd zo lief

Refrein

Gustaaf werkte vol moed en vlijt en dapperheid
En won veel geld door zijnen moed op korten tijd
Stuurde dollars naar kind en vrouw
Want hij had hen gezworen trouw
De vrouw en kind gingen op reis met kloeken moed
Naar Gustaaf varen , t'was toch haren man zo zoet
Wat schonen droom had zij gedaan
Zij vaarden op den oceaan

Refrein

Maar op de zee , wel groten god , wat droef bestaan
Donder en wind , het schip worsteld in een orkaan
Voor de mensen wat droevig lot
Zij moesten sterven hier de dood
Door weer en wind wier t'schip verslind , het moest vergaan
Het kon het vreselijke onweer niet weerstaan
De wind joeg de masten in gruis
En t'schip verging met man en muis

Slotrefrein
Wel grote god
Aanzie toch mijn bitter lot
Stilt weer en wind
Medelijden met mijn kind
Is dat mijn straf ?
Ach de zee is nu hun graf
Mijn arme vrouw en kind , o wee
Rusten in zee
         ___________________________________