Ik sterf onschuldig

Wenend zat hij in het gevang
Een jongeling , droef te staren
Zijn uren schenen dagen lang
Hij telde nauwelijks twintig jaren
Hij werd onschuldig beticht
Ene moord te hebben misdreven
En met zijn ogen ten hemel gericht
Bad hij om behoud van zijn leven
Geen woord van medelij
Werd hem toegesproken
Zijn laatste uren waren nabij
Het vonnis was uitgesproken
Men vroeg hem naar zijn laatste woord
Hij wouw zijn moeder vragen
Maar zij was door verdriet en smart
Reeds lang naar het graf gedragen

Nu zit hij daar gans geboeid
Hoe vreselijk is zijn lijden
Gans afgemat en vermoeid
Niemand kwam hem verblijden
Hij sluimerde zachtjes in
En in zijn bange dromen
Verscheen zijn moeder vol van min
Zij was tot bij hem gekomen
Zij sprak : Mijn kind ik ken uwe smart
Straks zijt ge uit uw lijden
En smekend drukte zij zij hem aan haar hart
Gij moet u voorbereiden
Sterf moedig zonder vrezen
Er is iemand die uw lijden weet
En toen was zij verdwenen

Opeens hoorde hij een gerucht
De beul kwam zijne cel binnen
Angstig slaakte hij een zucht
En dacht reeds aan de gilliotinne
Wees moedig sprak hij , het is tijd
Het morgenrood scheen in het oosten
En snikkend werd hij weggeleid
Een grijze priester kwam hem troosten
Hij zag voor het laatst nogmaals in t'rond
Het volk stond in dichte drommen
Hij wandelde naar zijn laatste stond
Hij had het schavot beklommen
Men vroeg hem naar zijn laatste woord
En weer sprak hij geduldig
Er is niemand die mij aanhoort
Helaas ik sterf onschuldig
          -----------------------------