Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie

en die handjes glngen van klappe, klappe, klap
en die voetjes gingen van takke, takke, tak

En dat pluimken op den hoed, den sabel aan de zij
en hij zei mijn zoetste wat wilde gij van mij

En we waren daar met zessen en wij kwamen aan 't Rabot,
en we vochten met de messen maar zij staken ons in 't kot
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie

(c) Walter De Buck