ik zat klem in dat kleine kistje 
ik dacht: nu slaat mijn laatste uur 
maar van één ding was ik zeker: 
nu sterf ik niet de natuur! 
de natuur wordt vaak geprezen 
hij is zo mooi, zo fris, zo puur 
daarmee moet je bij mij niet wezen: 
God wat haat ik de natuur!

's zondags stuiven hele stammen 
de handen stijf aan 't autostuur 
met in hun pijp de stoere vlammen 
collectief richting natuur 
nou je krijgt mij niet in een duinpan 
ik tuur niet naar de tureluur 
je kleren worden er maar groen van 
en je wordt scheel van dat gegluur

nee 's zondags blijf ik lekker binnen 
ontvang geen vriend of verre buur 
voor mij geen weidse vergezichten 
ik kijk niet verder dan mijn muur 
hierbinnen is het hoom swiet hoom 
daarbuiten is het regen zuur 
daar zijn de dichte dennenbossen 
hier is alleen de kale huur!

de post die 's ochtends op de mat valt 
bezorgt mij nog mijn mooiste uur 
een briefkaart van mijn broer op vakantie 
in de kletsnatte natuur 
overal kruipen de beestjes 
de camping is er veel te duur 
de bloesems vreten in zijn auto 
het is er hel en vagevuur

het stikt er 's nachts van de konijnen 
en het klimaat is veel te guur 
achter mijn kunststof raamkozijnen 
geniet ik van zijn avontuur 
ik sluit zorgvuldig deur en ramen 
ik poets mijn tanden in 't glazuur 
ik help mijn vrouw uit haar pyjama 
er gaat niets boven puur natuur!


(c) tekst: F.J. den Hollander / muziek: J. Stegeman