We zaten getwee in precies dezelfde klas
Waar ons wel en ons wee nagenoeg hetzelfde was
Altijd gaven wij acte de presence , Piet Jansen en ik
We minden of haatten eenstemmig eender vak
Had de één weinig fut nam de ander z’n gemak
En we wilden naar niemands pijpen dansen , Piet Jansen en ik

Lerend of spelend zoet of vervelend
Kozen wij steeds elkaars partij
Eén van gevoelen en één van bedoelen
Daar hoefde nooit iets af of bij

Ons rekentalent was niet bijster ideaal
En we knoeiden maar aan met de Nederlandse taal
Om discreet maar te zwijgen van de franse , Piet Jansen en ik
We kwamen van school op precies dezelfde dag
Vonden samen een baan die ons geen van tweeën lag
In de meer dan steriele ambiance , Piet Jansen en ik

We vormden ook daar gauw een staatje in de staat
Elk moment solidair in de strijd met woord en daad
En we braken waar nodig onze lansen , Piet Jansen en ik

Zondag of vrijdag steeds waar je mij zag
Hing ook Piet Jansen ergens rond
Zo is’t gebleven totdat in ons leven
De scheiding der geesten ontstond

Want toen pas begon er een hele nieuwe tijd
En we raakten elkaar op de duur volkomen kwijt
In de kolkende zee van ’s levens kansen , Piet Jansen en ik
Maar soms als ik ’s avonds een enkel keertje gaap
Of ik zit bij de buis en ik val erbij in slaap
Mis ik even die nobele alliance , Piet Jansen en ik

Dan zie ‘k ons weer gaan op het pad van avontuur
Onze harten gewoon onze zielen vol van vuur
Voor Anita Margootje of Constance , Piet Jansen en ik

O ik ben heden heel wel tevreden
Ik heb niets te klagen dat niet
Maar voor de jaren mij echt overvaren
Moet ik nog eens praten met Piet

De tijd gaat zo haastig zo onvoorstelbaar vlug
Jaar na jaar glijdt voorbij en komt zelden meer terug
Dus wie weet krijgen wij dezelfde kransen , Piet Jansen en ik