Zo vol de hele wereld platte pieren in een pot
Je struikelt en je worstelt
Je door het menselijk overschot
En nog steeds bestaan er zielen
Die alleen en eenzaam zijn
Voor hen is er nu hoop
Ik bouw een eigen Frankenstein
Alle nachten op het kerkhof
Met een scheppie in het graf
Voor die arme liefdelozen
Die ik kompagnie verschaf
Ik knutsel ze gezelschap
Toch voorwaar een schone zaak
Dat ik voor die lege bedden
Al die doden wakker maak

Leef! krabbel op en sta en
Leef! rek je lijf en ga en
Leef! maak een sloeber warm
En geef zoveel je geven kan en
Leef! zoek een lijf dat in de nacht
Op het minnekozen wacht
Stel geen vragen zwijg en geef
Zoveel je geven kan en leef

Als het moet werk ik in opdracht
Ik vervul uw stoutste wens
Als u zegt wat u wil hebben
Bouw ik graag een nieuwe mens
Een dwerg om mee te gooien
Of een reus voor op het land
Eén om mee te praten
En de ander haalt de krant
Voor elk heb ik wat wils
Er komen steeds weer nieuwe bij
Maar het liefst van allemaal
Maak ik de zonderlingen blij
Ze schreeuwen om wat aandacht
Elke nacht hoor ik hun roep
Ik verras ze met twee armen
In een mandje op hun stoep

Je hoeft niet meer alleen te zijn
Ik maak voor jou een Frankenstein

De haan denkt welterusten
Alle volk 't volgt gedwee
De wijzer die de weg aan geeft
En iedereen geeft mee
Niemand die zijn nek uitsteekt
Geen hart dat zich verzet
Als de nacht om liefde smeekt
Ligt het hele land in bed