Een ezel die niet ez’len wou ging zich emancipeeren
Hij liet zijn lange ooren bij een kapper camoufleeren
Hij kocht een Zondagspakje en een bolhoed naar zijn wensch
Hij kreeg een dwangbevel en dacht: nou ben ik net een mensch

   En die ezel die was in zijn sas
Ia, ia, ia
Omdat ie maar een ezel was
Ia, ia, ia

Die ezel ging studeeren om diploma’s te behalen
Hij stampte in zijn ezelshoofd een stuk of zeven talen
Hij riep: “Geef mij een baan, want ik studeer toch niet voor niets”
Toen kreeg hij zeven gulden steun en ’n plaatje voor z’n fiets

   En die ezel die was in zijn sas
Ia, ia, ia
Omdat ie maar een ezel was
Ia, ia, ia

Die ezel las in ’t avondblad de allernieuwste leuzen
En riep op zeek’ren dag: “Ik ben een naneef van de Geuzen”
Hij roeide Zondagsmorgens in een pontje op het Gein
En dacht dat Groot-Brittannië toen bang voor hem zou zijn

   En die ezel die was in zijn sas
Ia, ia, ia
Omdat ie maar een ezel was
Ia, ia, ia

Die ezel vond een plaatsje in de politieke rijen
En vocht op straat met colporteurs van andere partijen
De candidaat waarvòòr hij vocht, die zat te bridgen thuis
Maar hij ging met een schedelbreuk naar ’t Burgerziekenhuis

   En die ezel die was in zijn sas
Ia, ia, ia
Omdat ie maar een ezel was
Ia, ia, ia

Toen kwam de lieve lentezon, de winterwind ging luwen
Die ezel zocht een wort’lenblonde griet om meet huwen
Hij ging naar het Stadhuis in een gehuurde pandjesjas
En niemand zag meer wie de mensch en wie de ezel was

     En die ezel die was in zijn sas
Ia, ia, ia
Omdat ie maar een ezel was
Ia, ia, ia