Er gaat door 't gehucht
een wonder gerucht.
Het is van een jonge boerinne. 
Ze dorste het graan,
liet het spinnewiel gaan.
En reed zij op grauw d'ezelinne
en lachte de tortel haar na.

Eens, wordt er verteld,
eens was zij in 't veld.
Een koets houdt er stil in de weide.
Twee mannen in 't goud
heffen haar stout
de koets in hoe luid zij ook schreide.
Nu schreidde de tortel haar na.

Ze was geen boerin
maar wel een vorstin.
Het staat in een boekje te lezen.
Als kind eens verdwaald
werd ze huiswaarts gehaald
toen d'afkomst heel klaar was bewezen.
Wat miste de tortel haar dra.

Nu heeft z'n kasteel
en schatten zoveel.
Maar z'is nog 't gehucht niet vergeten.
En als zij er komt
en de klaagtoon verstomd
is 't nog of de tortels het weten.
Ze keren en lachen haar na.