Ik was zestien en het leven
rozegeur en maneschijn
elke dag was om het even
zorgeloos en meer dan fijn

Ik was zestien en ik leefde
zonder spijt, zonder berouw
k'was een wolkje en ik zweefde
door een lucht van stralend blauw

Ik was zestien en de dagen
waren dagen van plezier
had geen wensen, had geen vragen
ik was twaaf en nog eens vier

Ik was zestien in mijn dromen
droomde ik van hem alleen
zou hij in de lente komen
ik was zeventien min één

Ik was zestien en ging houwen
van een jongen uit mijn klas
samen door de bossen sjouwen
samen liggen in het gras

Ik was zestien en het leven
leef me heus nog niet zo kwaad
'k had een hart om weg te geven
ik was heerlijk vier kwadraat

Ik was zestien en bleef houwen
van mijn lief van zestien jaar
en wilde later trouwen
dus we trouwden met elkaar

Zonder boodschap of moraaltje
is dit zorgeloze lied
het is zomaar een verhaaltje
en iets anders is het niet