De zomermiddag zindert in de hete julizon
Maar op het grote huis heeft men de luiken voor de ramen
Er heerst een koele schemer in de deftige salon
Met, even deftig, in een chaise longue de oude dame
Volmaakt in stijl met de antieke meubels om haar heen
Die namen dragen van beroemde Franse Lodewijken
Benut zij het verplichte uurtje voor zichzelf alleen
Om even ongestoord op het verleden t'rug te kijken

In de kroeg van Zwarte Nelis
Waar je mooie meissies hep
En het licht niet al te veel is
En de drank een beetje nep
Maar dat mag niet deren
Als gegoede heren
Zich eens amuseren
Willen
In de kroeg van Zwarte Nelis
Is ze weer Parijse Bep

Het levensgrote mansportret boven de open haard
Toont haar gestorven eega in de zomer van zijn leven
Zijn sensuele mond binnen de fraaie snorrebaard
Is door de schilder bijna pijnlijk treffend weergegeven
Zo was hij in de zomer dat hij met haar is getrouwd:
Een knappe strenge man, die zich door niemand liet gezeggen
De man aan wie ze alles heeft te danken welbeschouwd
Al nam hij nooit de moeite zijn motieven uit te leggen

In de kroeg van Zwarte Nelis
Waar je mooie meissies hep
En het licht niet al te veel is
En de drank een beetje nep
Maar dat mag niet deren
Als gegoede heren
Zich eens amuseren
Willen
In de kroeg van Zwarte Nelis
Is ze weer Parijse Bep

Zo keren voor een ogenblik de oude tijden weer
Tot zij het meisje aan hoort komen door de lange gangen
Dat zet een theeservies van kostbaar zilver naast haar neer
En vraagt of zij zo dadelijk haar kleinzoon kan ontvangen
Zij glimlacht als een lieve Oma Beppie hoort te doen
Weer helemaal zoals de mensen denken haar te kennen:
Een welgestelde dame van een ouderwets fatsoen
Voor haar alleen blijft dat na vijftig jaar nog altijd wennen