Kom als ik doodga niet te dicht bij mij; 
mijn kinderen, mijn vrienden allemaal, 
sluit de gordijnen niet en laat het licht maar vrij naar binnen, 
doodgaan is normaal.

Praat niet zo zacht en laat de bakker binnen 
met warme broodjes voor na het requiem, 
schrijf in mijn doodsbericht niets over beminnen 
en kijk niet hoe ik de deken vast omklem.

Lees me iets voor, iets uit het boek der wijzen, 
uit Jesaja of uit het verhaal van Job, 
drink een glas wijn, laat mij zijn zoetheid prijzen 
en dan zwijgen we, dan zijn de woorden op.

Maar als ik dood ben en mijn hart wordt koud, 
leg dan, mijn liefste, uw handen op mijn hart, 
blijf dicht bij mij totdat het warmer wordt, 
dan geeft het niet dat al mijn leden zijn verstard, 
dan geeft het niet.