Wim Sonneveld

Wim Sonneveld werd geboren op 28 juni 1917 in Utrecht. Samen met Toon Hermans en Wim Kan vormde hij de grote 3 van het Cabaret.
Op vijftienjarige leeftijd gaat hij bij de amateurbarbershopgroep The Keep Smiling Singers. In 1934 vormt hij samen met Fons Goossens het duo Fons en Wim van Amelande.
In 1936 doet Sonneveld auditie bij Louis Davids. Hier doet hij verslag van in het nummer "Mijn vader heeft het nooit begrepen". Dit verklaart de vele Davids-nummers in het repertoire van Sonneveld. 'Het hondje van Dirkie' is een nummer dat Davids nooit zelf gezongen heeft maar aan Sonneveld heeft gegeven. Sonneveld trad er op en was administrateur.

In 1943 richt Wim het cabaret Wim Sonneveld op. In de volgende zestien jaar speelt het cabaret maar liefst vijfentwintig shows, waaronder Alleen voor dames, 't Is historisch,
In de winkel van Sinckel, Huis tuin en keuken en Rim Ram. In het Cabaret Wim Sonneveld speelden onder andere Conny Stuart, Emmy Arbous, Joop Doderer, Lia Dorana, Albert Mol, Hetty Blok en Luc Lutz.

Sonneveld haalde My Fair Lady naar Nederland en speelde zelf de hoofdrol. De musical liep van 1960 tot 1962. Zie My Fair Lady (1960-1962).
In 1962 en 1963 werden er een televisieshows uitgezonden met Sonneveld, respectievelijk Doe es wat meneer Sonneveld en Blijf in Holland.
In navolging van Toon Hermans begon hij ook met One-Man-Shows. Helemaal alleen werd dat nooit. In Een avond met Wim Sonneveld (1964-1966) stond hij op het toneel samen met Marijke Merckens en in het tweede seizoen door Marijke Philips. Op eigen verzoek speelde Sonneveld een gastrol in Ja zuster, nee zuster in 1966. Wim Sonneveld en Ina van Faassen (1967-1969) was de tweede grote show.
In 1969 maakte Sonneveld met Friso Wiegersma samen een eigen musical: De kleine parade, gebaseerd op het boek van Henriëtte van Eyk. Hij speelde zelf niet mee en had als een echte perfectionist moeite het uit handen te geven aan zijn acteurs.
In 1971-1972 volgde de laatste grote show: Wim Sonneveld met Willem Nijholt & Corrie van Gorp.
In 1973 maakte hij de film: Op de Hollandse toer. De kritieken waren niet mals.
Om bij te komen van de hectiek rond z'n populariteit was Sonneveld steeds vaker in zijn huis in Zuid-Frankrijk.

Z’n onverwachte dood op 8 maart 1974 had evenveel impact als de dood van president Kennedy in Amerika. Iedere Nederlander van toen weet nog perfect waar hij was op het moment dat hij/zij het doodsbericht van Wim Sonneveld te horen kreeg. Z’n begrafenis trok fenomenaal veel volk.

Sonneveld bracht aanvankelijk veel Frans werk uit, gemengd met wat Nederlands. Geleidelijk aan was er meer origineel Nederlands en naar het Nederlands vertaald werk.
Sonneveld schreef zelf, maar gebruikte ook veel vaste tekstschrijvers en componisten. De partners van Sonneveld, Huub Janssen (Jean Senn) en Friso Wiegersma leverden veel werk. Daarnaast had hij goede contacten met Hella S. Haasse, Martie Verdenius, Annie M.G. Schmidt, Guus Vleugel en Michel van der Plas. Vaak had hij een goed omlijnd idee van wat voor tekst hij nodig had in z'n programma en speelde hij de uitwerking ervan door.

Sonneveld richtte zich op het moment van z'n doorbraak op de musical. Daardoor is hij wat z’n vroegere periode betreft (onterecht) in Vlaanderen minder bekend dan Toon Hermans.